بی‌برنامگی در مدیریت شهری

شورای شهر پنجم علی‌رغم آنکه افراد کاربلدی در آن حضور دارند، اما تا این لحظه در انتخاب شهردار موفق نبوده‌اند. در مورد نجفی و افشانی مسائلی پیش آمد که کنار رفتن آن‌ها ناکارآمدی اعضای جوان شورای شهر را نشان می‌دهد. متأسفانه جناح‌بندی‌ها و حزب‌بازی‌ها در شورای شهر فضای فعالیت مثبت برای رفع مشکلات کلان‌شهر تهران را سلب کرده است. در حال حاضر سه جریان فکری در شورا وجود دارد. «کارگزاران»، «اعتماد ملی» و «اتحاد ملت» که کشمکش‌ها میان آن‌ها در ترکیب آراء به وضوح قابل رؤیت است. 14 رأی شورای شهر به «رسول کشت‌پور»، شهردار منطقه 2 و انتخاب ایشان در میان پنج گزینه نهایی شهرداری طی روزهای گذشته یکی از نمودهای این کشمکش‌های سیاسی و جناحی در دل شوراست. این رأی پیغامی برای حذف برخی افراد سرشناس و کارآمد بود. از ابتدای انقلاب تا به امروز شهر تهران شهرداری با تحصیلات متناسب رشته شهرسازی نداشته است. چه طباطبایی، چه حبیبی از موتلفه و چه کرباسچی و دیگران هیچ‌یک تحصیلاتی در رشته‌های شهرسازی و یا مدیریت شهری نداشته‌اند. شهرداری تهران به سکوی پرش و کانونی برای رسیدن به پست ریاست جمهوری تبدیل شده بود. احمدی‌نژاد از پست شهرداری تهران به ریاست جمهوری رسید و قالیباف سه نوبت برای این پست خیز برداشت. عملاً شهرداری تهران به محلی برای رسیدن به کاخ ریاست جمهوری تبدیل شد و اداره مطلوب شهر توسط شهرداران فراموش شد. شهر تهران یک دِه‌شهر بزرگ است. ونک، فرمانیه، ازگل، درکه، دربند و... همچنان بافت روستایی خود را حفظ کرده‌اند. طرح جامع متأسفانه برای ساخت شهر رعایت نشده است. وقتی از شهرستان وارد تهران می‌شوید می‌گویید عجب شهری، اما زمانی که از پاریس و لندن و... وارد تهران می‌شوید با یک کلان‌شهر بیمار روبه‌رو می‌شوید. کافی است از انتهای شهر سوار خط یک مترو و در میدان تجریش پیاده شوید، گویی از قرن ۱۶ به قرن 21 آمده‌اید. مشکلات امروز کلان‌شهر تهران به دلیل ناکارآمدی شهرداران 40 سال گذشته است. پس از انقلاب شهردار تهران «نیک‌پی» به اتهام تخریب خانه‌هایی که خلاف طرح جامع ساخته شده بود و هزینه اولیه برای ساخت مترو شهر را با مشکل مواجه کرده بود، اعدام شد. این در حالی است که شهرداران پس از او تا به امروز بارها اقدام به تخریب منازل مردم در تهران کرده‌اند. متأسفانه پایتخت درگیر بی‌برنامگی در مدیریت شهری است. رشد قارچ گونه شهر حاکمیت سواره را بر پیاده به دست گرفته است و پیاده‌روها نیز امروز در تصرف دستفروش‌هاست. شهردار تهران توسط محافل و کلوپ‌های سیاسی خانوادگی انتخاب می‌شود. شهردار جدید باید تلفیقی از برنامه شهرداران گذشته و با تکیه بر وضعیت موجود تهران فعالیت کند. در پایان شورای شهر و شهردار جدید باید بدانند که امید مردم به آن‌هاست، پس باید به گونه‌ای عمل کنند که مشکلات و کاستی‌های عدیده شهر برطرف شوند و مردم در سال 1400 شاهد بهبود زندگی شهری باشد.