به قلم داگ باندو
22 نوامبر 2021
تارنمای انتی وار
برگردان و کوتاه‌سازی علی‌اصغر شهدی
[email protected]
آیا آمریکا هیچ‌گاه می‌تواند خود را از محیط‌های مافیایی دور کند؟ واشنگتن مانند یک فرد مورد آزار قرار گرفته به خاورمیانه بازمی‌گردد و در برابر دیکتاتوری‌های شرور، سلطنت‌های عهد دقیانوسی، ستمگران فرقه‌ای، غارتگران تنبل و متجاوزان خودخواه سجده و به خاک می‌افتد.
آخرین کرنش‌های واشنگتن از سوی «لوید آستین»، وزیر دفاع ایالات‌متحده هنگامی‌که او شنبه قبل در کنفرانس امنیتی در بحرین، صحبت می‌کرد، عیان شد. دولت میزبان یکی از سرکوبگران در منطقه است که بخش بزرگی از جمعیت خود را تحت ستم و محروم از حقوق شهروندی قرار داده است. بحرین یک سلطنت مستبد سنی است که بر اکثریت جمعیت شیعه حکومت می‌کند. ارتش برای کنترل داخلی است، نه دفاع خارجی. زمانی که بهار عربی در سال 2011 شروع شد، حمید بن عیسی سلمان آل خلیفه - که در سال 2002 مقام خود را از امیری به پادشاهی ارتقا داد- برای سرکوب اعتراضات دموکراسی خواهانه به پول و نیروهای سعودی و اماراتی تکیه کرد. ازقضا، اگر منامه یک روزی بخواهد به استقلال برسد، تنها تهدید امنیتی خارجی بالقوه‌ای که بحرین با آن مواجه است از طرف همین پادشاهی خواهد بود. در سال 2017، محمد بن سلمان حاکم واقعی عربستان سعودی، نخست‌وزیر لبنان که متحد اسمی کشورش است را در یک سفر رسمی به دلیل عصبانیت از نقش ایران در لبنان بازداشت کرد و در جای دیگر به دلیل سیاست خارجی مستقل قطر، این کشور را تهدید به حمله نظامی کرد.
آستین پس از سخنرانی صمیمانه و گرم پادشاه بحرین و بن سلمان، ولیعهد عربستان سعودی، قول داد جان و منابع آمریکایی‌ها را فدای آن‌ها کند. به‌هرحال، این همان کاری است که آمریکایی‌ها در خاورمیانه انجام می‌دهند. نیازی نیست که دولت‌های منطقه از طرف خودشان کاری انجام دهند یا سوابق حقوق بشری خود را بهبود بخشند. واشنگتن بدون دریافت هزینه از چنین رژیم‌های ستمگری حمایت می‌کند! این هذیان‌گویی‌ها برازنده کسی نیست که به‌ظاهر خود را مسئول امنیت آمریکا می‌داند. آمریکایی‌ها همچنان به همکاری با رژیم‌های مستبد و سرکوبگر ادامه می‌دهند. ...
شاید شرم‌آورترین بخش مراسم در این بود که آستین وانمود کرد که چیزی غیر از پول این کشورها را در کنار هم نگه‌داشته است. او به جمعیت حاضر گفت: «ما از پرزیدنت بایدن به بعد، متعهد به تقویت پیوند بین دولت‌ها بر اساس حسن نیت و همکاری برای گسترش دایره امنیت، فرصت‌ها، خودمختاری و کرامت انسانی هستیم.»
عیب اصلی در تحلیل آستین این است که او فرض می‌کند امنیت آمریکایی‌ها نقش حیاتی در خاورمیانه دارد. وی در این گردهمایی گفت: «کسانی که برای حفظ امنیت این منطقه کار می‌کنند، نباید در عزم و توانایی ما برای دفاع از خودمان شک کنند». بااین‌حال، حضور امروز ما در آنجا اندک ارتباطی با «دفاع از خودمان» ندارد.
حتی اگر در طول جنگ سرد، منطقه برای آمریکا حیاتی بود، دیگر این‌طور نیست. منابع انرژی بسیار بیشتری ازجمله در ایالات‌متحده وجود دارد. اسرائیل مجهز به سلاح هسته‌ای است. اگر خانواده‌های سلطنتی نمی‌توانند مردم را برای دفاع از خود بسیج کنند، باید اصلاحات معناداری را اتخاذ کنند. سرنوشت آمریکایی‌ها نباید این باشد که به‌عنوان محافظ خانواده‌های فاسد سلطنتی و منحل شده عرب عمل کنند.
آستین تعصب خود را در چندین مورد نشان داد. با توجه به موضوع یمن که حتی وزارت امور خارجه بر این باور است که مقامات آمریکایی مرتکب جرائم جنگی شده‌اند، از شورشیان خواست تا حملات خود ازجمله انتقام از عربستان برای سال‌ها کشتن غیرنظامیان را متوقف کنند، اما نتوانست از سعودی‌ها بخواهد تا کارهای کثیف خود را متوقف کنند. وی گفت که ایالات‌متحده مصمم است تا همه حملات به پادشاهی را متوقف کند. واشنگتن نمی‌تواند کسی را به خاطر فعالیت‌های هسته‌ای ایران سرزنش کند به‌جز خودش را که در دوران ریاست جمهوری ترامپ به‌صورت یک‌جانبه از توافق هسته‌ای 1394 (2015) خارج شد.
درواقع، بهترین امید برای منطقه از افزایش بحث‌ها میان همسایگان متخاصم ناشی می‌شود. ریاض و تهران با میانجیگری بغداد مذاکراتی را انجام داده‌اند. عربستان سعودی سرانجام محاصره قطر را شکست. ترکیه و امارات در حال دیدار از کشورهای یکدیگر هستند. امارات همچنین پس از تلاش برای سرنگونی دولت اسد، در حال تعامل با سوریه و به سمت عادی‌سازی روابط با این کشور حرکت می‌کند. اردن و سوریه در اوایل ماه گذشته روابط دیپلماتیک کامل خود را احیا کردند.
ایالات‌متحده باید به‌جای ادامه دادن به مسیری که آستین نشان داده است، مسئولیت‌های نظامی بیشتری را به اعضای منطقه بسپارد. بایدن باید پرسنل آمریکایی را به خانه برگرداند و دوستان واشنگتن را تشویق کند تا برای ایجاد یک ساختار امنیتی و همکاری جدید با یکدیگر کار کنند.